Nationaal Park Durmitor (“Durmitor”) is een natuuroase in het noordwesten van Montenegro, met uitzonderlijk natuurschoon. Het staat sinds 1980 op de lijst van UNESCO werelderfgoed, maar 39.000 ha van Durmitor is al sinds 1952 een nationaal park.
Het is vanaf de kust uitstekend bereikbaar over de nieuwe weg (zie foto) die de Baai van Kotor met nationaal park Durmitor verbindt. Over de weg slechts 140 kilometer en dat betekent in tweeënhalf uur comfortabel rijden bent u van het strand “in de Montenegrijnse Alpen”, of vice versa.
Het park zelf heeft 7 locaties die speciaal beschermd worden: speciale delen naaldbos, Crna Poda (stuk oerbos met bomen van wel 50 meter hoogte), Škrčka meren en een stuk oever van de Sušica rivier, Barno Jezero (meer), Zabojsko Jezero (meer), Mlinski Potok (“de molenbeek”) en de gehele Tara-kloof.
In het hart van nationaal park Durmitor ligt het stadje Zabljak dat omringd wordt door 23 bergtoppen van meer dan 2200 meter hoogte en 18 bergmeren. De hoogste top is Bobotov Kuk met 2.523 meter. De plaats zelf ligt op gemiddeld 1450 meter hoogte, is een van de hoogstgelegen gemeenten van de Balkan. Zabljak en het omringende gebied hebben zo’n 5.000 inwoners.
Het panorama van Durmitor bestaat uit tal van bergtoppen, scherpe kloven, besneeuwde bergkammen, uitgestrekte weiden, oude bossen en unieke glaciale bergmeren. Het gebied is rijk aan flora en fauna. Durmitor heeft een subalpien klimaat met lange winters en korte zomers. In een gemiddeld jaar ligt er meer dan 120 dagen sneeuw! In hartje zomer kan het overdag heerlijk warm zijn, zo rond de 25 graden, terwijl het kwik ’s nachts kan zakken tot het vriespunt.
Het natuurschoon van Durmitor nodigt uit tot het maken van lange wandeltochten of langlauftochten in de wintermaanden. Omdat het gebied zo hoog ligt en de lucht droog is, komt hier geen huisstofmijt voor. Ook zijn er hier nauwelijks andere stoffen in de lucht waar mensen astmatische reacties van kunnen krijgen. Je kunt hier dus letterlijk op adem te komen. De bergmeren, door de lokale bevolking “bergogen” genoemd, en de bossen lenen zich uitstekend voor wandelen en fietsen. Het bekendste meer dat door iedereen wordt bezocht is Crno Jezero (Zwarte Meer). Het bezoekerscentrum bevindt zich in de richting van dit meer.
Nabij het Durmitor massief is de Tara rivier, de langste rivier van Montenegro. De kloof of canyon van de Tara is de langste en diepste in Europa, met op het diepste punt een hoogteverschil van 1.300 m. Het is na de Grand Canyon in Colorado de zelfs de diepste canyon ter wereld. De Tara rivier is in trek bij natuurliefhebbers, maar wordt vooral bezocht door avonturiers die willen raften (wildwater varen). Voor sommigen klinkt dit gevaarlijk, maar het is voor iedereen zeer goed te doen. Vooral in de (na) zomer, wanneer de waterstand laag is en de watertoevoer geringer. Dagtochten zijn mogelijk waarbij effectief tweeënhalf uur wordt geraft, maar ook meerdaagse tochten met overnachtingen. Vroeger gebeurde dit op houten rafts, nu nog maar zelden en worden vooral professionele rubber boten gebruikt, met veiligheidshelmen en reddingsvesten.
In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was Zabljak uitgegroeid tot een populair langlauf- en skioord. Nu zijn de faciliteiten beperkt, maar het kan wel. Fransen en Italianen die de authenticiteit thuis niet meer kunnen vinden komen hier nog wel eens off-piste avonturieren of lange trektochten maken op sneeuwscooters (aanrader!).
Het is niet alleen maar natuur, er is ook cultureel historisch erfgoed. Maar meestal is het in dit soort oorden heerlijk om met het “verstand op nul” rond te dwalen en heerlijk te ontspannen.
Ook steden als bijvoorbeeld Niksic, Pljevlja, Mojkovac, Kolasin (nationaal park Biogradksa Gora) en Pluzine zijn in circa een uur per auto of openbaar vervoer bereikbaar. Of binnen enkele uren historische en toeristische trekpleisters in Bosnie (Visegrad) en Servie (Zlatibor).
